W mieście kawy i papierosów

Odwiedziłam ostatnio miasto kawy i papierosów. Taka mini wyprawa, na szybko i na wariata. W zasadzie pojechałam po konkretną rzecz do konkretnego sklepu. Cóż, jak większość kobiet mam słabość do ciuchów. A że idą święta, to trzeba zaopatrzyć się w coś specjalnego. Żeby tyglądać jak najlepiej. Żeby wszystko pasowało. Ech... Chodzi mi oczywiście o ciuch dla Julka ;)
To pojechałam, bo w zasadzie miałam już dawno, ale jakoś ciężko się było zebrać. A niedziela to był dla mnie ostatni możliwy termin. W końcu poniedziałek rozpoczął 9-dniowy tydzień pracy... Pojechałam, będąc nie do końca na siłach. Przeziębienie robi co raz drobne kroczki - to w tył, to w przód, a akurat wtedy był ten przedni. Do tego kilka innych rzeczy pogarszających, co prawda nie humor, ale jednak ogólne samopoczucie.
Dlaczego miasto kawy i papierosów? Nazwałam je tak na studiach. Kokretniej - na czwartym roku, kiedy przeprowadziłam sie do LPA i zaczęłam dojeżdżać na zajęcia. Pierwsze, co robiłam po przyjściu na uczelnię to było skierowanie się do pewnego, konkretnego automatu i zaopatrzenie się w kawę. Miałam taką ulubioną. I z tą kawą idziemy palić.

I zabawne, że w mieście wysiadłam akurat koło mojej uczelni. Trochę się zmieniło. Gdzieś pomalowali, gdzieś odświeżyli. Na placu koło pomnika jakiś dziwny pan siedzi na ławeczce. Jakoś nie chciało mi się przyglądać dokładniej kto to. Ale humanik stoi tak jak stał. Biblioteka również się nie zmieniła. Ileż to to razy chodziło się tą trasą, ooo!
A stąd do mojego puktu  docelowego blisko. Galeria handlowa. W LPA takich nie ma. A więc każde wieksze zakupy - trzeba przyjachać tutaj.
Mijam jeszcze znajomą uliczkę. Faryka Kopii ma się świetnie. HotKot zmienił nazwę. To taki bar fast foodowy, w którym zawsze wisiała informacja, że właściciel nie ponosi odpowedzialności za jedzenie zabrane przez głodnego studenta. Mój ulubiony bar, do którego często śmigałam na frytki z sosem czosnkowym też jeszcze jest.
I galeria. Przy wejściu dziewuszki rozdają kawę. Super. Jakaś pierniczkowa. Cokolwiek. Będę miała czym popić proszki przeciwbólowe...
I zaczynamy rajd po sklepach.
Nie było to łatwe, nie było to szybkie. Tak ciężko się zdecydować, szczególnie jeśli chodzi o małego. Czy nie za małe, czy nie za duże, czy dobry kolor, a może jednak co innego? Ale udało się w końcu. Jeszcze może zobaczymy coś z zabawek... I dobrze, że zobaczyłam, bo przy okazji dorwałam cośki na prezent dla moich siostrzeńców. Ale nie napiszę co, bo czasem tu zaglądają ;)
Tylko... pipczałam. Też się zawsze stresujecie przechodząc przez bramki? No i pipczałam. Zaraz przyszła pani, obejrzała zakupy... Pewnie zabezpieczenia nie są zdjęte... Machnęła reklamówką przez bramkę. Pipczy. Niech pani idzie, będzie brzęczeć, ale to nic. No okej.

To lecimy z powrotem. Ale powoli i bez pośpiechu. Przecież czas nas nie goni, nie pędzę na żaden autobus. To ludzie pędzą. Nie ja.

Na deptaku nie ma zbyt wielu ludzi. Da się swobodnie przejść. Ech, ileż to razy było to niemożliwe?

Dekoracje świąteczne. Sponsorowane przez lokalny browar. Czy tylko mnie to bawi? Ładne, owszem, ale... Coś tu chyba jest nie tak...

Choinka pod ratuszem. Ciepłych świąt życzy firma zajmująca się ogrzewaniem... Relama na każdym kroku.

Ale idziemy. Nie zatrzyujemy się. Nie tutaj.

Stare miasto, tak, tu można iść dużo wolniej.

I Plac Farny. Moje uubione miejsce.
Latem zawsze pełno tu miziających się par. Ale i tak je lubię. Mimo wszystko - cisza, spokój.
To tu właśnie nawzałam LBN miastem kawy i papierosów. W pewien mglisty i niezbyt ciepły poranek, kiedy zatrzymałam się tu, jak teraz, w drodze na PKS. I przecież stąd, właśnie stąd rozciąga się niepowtarzalny widok. Na miasto. Na dymiące kominy i ruchliwe ulice.
Akurat była mgła, więc nie mogłam go"złapać". Ale na pewno nadrobię.

A koło Placu Farnego nie mogę przejść bez chociaż chwili na zatrzymanie się.

Ale w końcu lecimy dalej.

Schody. Też je zawsze lubiłam. Liczyłam, skakałam...

I zamek. Zamek, w którym, jak to kiedyś powiedziała mała córeczka jednego z doktorów na mojej uczelni, nie mogła mieszkać nigdy żadna księżniczka.

I pks. Żegnamy miasto kawy i papierosów, wracając do domu.

Na pewno wrócimy tu jeszcze.

Ina