Za siedmioma rzekami i siedmioma brzozami, była sobie maleńka mieścina zwana LPA. Mieszkała tam... Nie, nie, nie, w żadnym wypadku nie księżniczka, prędzej już czarownica. Miała ona kiedyś co prawda jakieś imię, ale już dawno wszyscy o nim zapomnieli i nazywali ją po prostu Iną. Ina mieszkała w małym domku z widokiem na warsztat mechaniczny, codziennie grzecznie chodziła do pracy, a po pracy zajmowała się wychowaniem Małego Artysty. Z pozoru była całkiem normalną dziewczyną. Ale tak naprawdę - była dziwna.
I nie tylko dlatego, że miała kręcone włosy, stroniła od ludzi czy rozmawiała ze swoimi kotami (jak na czarownicę przystało). Również nie dlatego, że synowi nadała imię po ubóstwianym poecie i wychodziła z zasady, że jeżeli czegoś się nie da, to ona na pewno to zrobi. Ona po prostu miała swój własny świat. Świat, w którym było miejsce na wszystko, oprócz... nudy.
A ten blog?
To właśnie kawałek świata tej dziwnej dziewczyny, która często mówi o sobie w trzeciej osobie.
.
Fajnych ludzi można spotkać na blogu a już myślałem, że internet pełen jest imbecyli i frustratów. Pozdrawiam serdecznie. Na górkach śmiej się całą sobą, w dołkach trzymaj się dzielnie. Pięknie siebie opisałaś - wiadomo polonistka :)
OdpowiedzUsuńDzięki wielkie! Ale muszę Cię co nieco rozczarować. Do imbecyli i frustratów (hmm... imbecylek i frustratek? No dobra, do imbecylowatych i sfrustrowanych kobiet) też się zaliczam ;)
Usuńhaha :) nie zwiedziesz mnie :) Mam na myśli komentujących na wp, onecie i portalach wszelkiej maści a społecznościowych i fotograficznych w szczególności. U Ciebie jest wrażliwość a to zupełnie inna bajka :)
OdpowiedzUsuńAch, ty, nie wiedziałam że jestes palarą! chyba ci dam w tyłek! :) fajna jesteś Ina, wiesz?
OdpowiedzUsuńGdzie Ty mieszkasz dziewczyno i czemu nie obok mnie? ;)))
OdpowiedzUsuń