Księżycowe kwiatki

Księżyc.
Temat wdzięczny, aż nader. I bliski. Aż za bardzo. Taki "mój".
O księżycu już pisałam TU. Ale pisać na ten temat można w nieskończoność.
Dlatego też, z takiej okazji, wygrzebałam kilka "kwiatków" ze swojego archiwalnego folderu:

• Księżyc jest to «satelita Ziemi, najbliższe Ziemi ciało niebieskie krążące dokoła niej i wraz z nią dokoła Słońca». Bywa on widoczny na niebie w postaci kuli bądź jej części: srebrnej, srebrzystej, złotej. Barwy te, nie zostały wybrane przypadkowo. Nazwy ich zostały utworzone od nazw metali szlachetnych, które mają charakterystyczny dla siebie blask. Księżyc także błyszczy, błyszczy na niebie. Światło księżyca, z naukowego punktu widzenia, nie jest światłem naturalnym, lecz odbitym, w rzeczywistości zostało ono „wyprodukowane” przez Słońce. 

• Z metalami szlachetnymi łączy księżyc nie tylko barwa i blask, ale także bycie szlachetnym. Wiąże się to między innymi z etymologią słowa. Badacze zauważają, że pierwotnie wyraz ten oznaczał małego księdza, przy czym ksiądz oznaczał nie tyle osobę duchowną, o ile ogólnie dostojnika. Mały ksiądz (albo mały książę) miał być synem wielkiego księdza, czyli słońca. Powiązanie księżyca ze słońcem wywodzi się jeszcze z mitologii, w której bóstwa lunarne są ściśle powiązane z solarnymi. Księżyc zatem w niejednej kulturze bywał uznawany za boga. 

• Ze szlachetnością wiąże się inna cecha. Szlachetny oznacza tyle, co szlachetnie urodzony. Urodzony, więc żywy. Księżyc zatem w myśleniu potocznym jest istotą żywą, a wiąże się to z jego ruchem po niebie i fazami. Ale to tylko jeden z domysłów ludzkich, utrwalonych w języku potocznym. Domysły na temat księżyca biorą się z faktu, iż jest on dla ludzi w pewnym stopniu nie zbadany, nie poznany (pomimo badań naukowych i wypraw kosmicznych), głównie dlatego, iż jest on od Ziemi odległy. Odległość tu oznacza zarówno barierę fizyczną jak i mentalną. To, co ziemskie, jest racjonalne, zatem „księżycowe” rzeczy są dalekie od rozsądku. 

• Z postrzeganiem księżyca jako obiektu stricte astronomicznego wiąże się ściśle pojęcie czasu. Księżyc był jednym z pierwszych narzędzi, za pomocą których zaczęto mierzyć czas. Od jego nazwy została utworzona nazwa jednego z pierwszych kalendarzy. Pierwotna nazwa tego obiektu - miesiąc, była ściśle związana z czasownikiem mierzyć (mierzyć czas), dziś oznacza jedną z części roku ciekawych także jest synonimem dla słowa księżyc. 

• Wiele ciekawych powiązań ma jedna konkretna faza księżyca, mianowicie pełnia. Księżyc w pełni widoczny z ziemi ma kształt koła. Koło jest symbolem doskonałości, podobnie wyraz pełnia, odnosi się nie tylko do omawianego obiektu na nocnym niebie jak również do stanu idealnego, stanu najwyższego natężenia jakiegoś zjawiska, jakiejś cechy(pełnia możliwości, w pełni świadomy). Księżyc w pełni jest zatem najdoskonalszą jego postacią, najbardziej wyrazistą, to najbardziej prawdziwe oblicze księżyca. Choć z drugiej strony, pełnia księżyca jest także czynnikiem wyzwalającym w przyrodzie najgłębsze, najbardziej prymitywne instynkty. Księżyc bywa kojarzony z czymś groźnym, a jednocześnie fascynującym i dającym pewne doznania. 

• W kulturze jest także kojarzony z wodą. Dawno już udowodniono jego wpływ na przypływy i odpływy mórz i oceanów. Średniowieczni astronomowie byli przekonani, że plamy, które zaobserwowali na księżycu są w rzeczywistości morzami. 

• Poprzez noc, a konkretniej ciemność, która nocą panuje, księżyc bywa kojarzony z tajemniczością. Księżyc był także jednym z elementów tworzących pejzaż romantyczny, który miał z założenia budzić w czytelnikach uczucie grozy, tajemniczości. Dzięki swojemu blaskowi jest także uważany za przewodnika i towarzysza nocnych wędrowców: Poprzez swoje światło, które rozświetla mroki nocy, bywa kojarzony z nadzieją. Z blaskiem księżyca związane jest także postrzeganie go jako symbolu czystości. W starożytnych mitologiach sierp księżyca był atrybutem bogiń- dziewic- Diany i Izydy. W sztuce chrześcijańskiej często towarzyszy Matce Boskiej. Światło księżyca, czyste i przynoszące nadzieję, bywa także utożsamiane w literaturze z sumieniem. Nocny księżyc jest uważany za opiekuna snów, marzeń, tęsknot i myśli, czyli po prostu nocnych uczuć człowieka. Bywa także uważany za symbol miłości, jej opiekuna i poniekąd sprawcę. Sny, marzenia, myśli i miłość ściśle wiążą się z pojęciem poezji i sztuki, szczególnie w epoce romantyzmu.

• Księżyc, pomimo wielu pozytywnych skojarzeń, posiada także wydźwięk negatywny. Wiąże się on z martwotą, wilgocią, zimnem i ślepotą. Bywa ponadto symbolem złowrogim, szczególnie księżyc w kształcie sierpa, jest wręcz skojarzony z szatanem. 

Czy to wszystko? Oczywiście, że nie! Robiłam kiedyś ankietę i wielu, wielu osobom zadałam proste pytanie: "Z czym Ci się kojarzy księżyc?".
Wśród odpowiedzi zdecydowanie dominuje tendencja do kojarzenia księżyca z  naturalnymi warunkami, w których można go zaobserwować: noc (44%), gwiazdy (6%), niebo (6%), kosmos (4%). 10% ankietowanych kojarzy wyraz księżyc z obiektem, który ten wyraz oznacza. Niektórzy kojarzą księżyc z czymś tajemniczym (6%), lub z legendarnymi stworami nocnymi jak wilkołaki (12%), czy wampiry (4%). Dla 10 % księżyc wiąże się z czymś romantycznym, ze spacerem (6%), spokojem (4%), lub snem (4%). 8% kojarzy wyraz ten z podbojem kosmosu, 12% z rogalikiem (podobieństwo kształtu), a 4% z serem (podobieństwo koloru?). A 18% ankietowanych kojarzy księżyc z „Czarodziejką z księżyca ;) 

I na koniec... mój księżyc w obiektywie:

To widok zza mojego okna.

A to wygląda znajomo?

Pytanie za sto punktów: co to jest? Jednak aby na nie odpowiedzieć, potrzebny jest klucz. A kluczem jest piosenka:

Już wszystko jasne?

Oto "zestaw kreatywny" do fotografowania ciał niebieskich:

Bo przecież wcale nie potrzeba super wypaśnego aparatu z dwustutysięcznym zoomem, cudacznym obiektywem, lustrzanki mającej alergię na sierść, ani niczego takiego, żeby zrobić zdjęcie księżycowi.

Prawda?

Ina