W walce z PMS-em

Hej. Dziś, o dziwo tym razem, nie pokażę nic, co ostatnio zrobiłam. A powód jest banalny. Ostatnio nie zrobiłam nic.

Zresztą... Tytuł posta mówi chyba sam za siebie. Nie wiem, czy też tak macie? Czy to tylko ja? Ale u mnie nie wygląda to za dobrze.

Oto jak wygląda Ina z PMS-em. I kawą. Tak, pijam kawę o godzinie 19. Swojego czasu zdarzało się i o północy. I powodem nie była bynajmniej nauka ani nic z tych rzeczy. 

Czy to tylko ja tak mam? Analizuję wszystko dookoła doszukując się nie wiadomo w sumie czego. Ale czegoś. Próbuję przewatrościować swoje życie. I nic z tego nie wychodzi. Zawsze kończy się, delikatnie rzecz ujmując, dołem.

Koty skaczą po mnie, albo śpią. 

Dzień mija leniwie. Jak każdy. Jeden podobny do drugiego. A jednocześnie każdy pełen strachu i obaw. 

Próbowałam żurnalować. Myślałam, że to zajmie choć na chwilę moje myśli. Ale chyba to tylko wszystko pogorszyło. Widzę same braki.

 Próbuję.... 

Sama nie wiem co.

Poprawić sobie humor? 

Próbuję.

I jedyne, co mi w tym momencie pomaga, to oglądanie piękna. 

Może zaraz wsiądę w auto i pojadę w ustronne miejsce trochę posmęcić. I popatrzeć na zachód słońca.

I trochę pięknych prac pooglądałam. Chcecie wiedzieć jakie?

Pozwolę sobie ukraść zdjęcia. Dodam tylko, że wszystkie prace są autorstwa Czekoczyny. I zdjęcia też. I pochodzą z TEGO bloga.

Pisałam już kiedyś, że zakochałam się w jej pracach? Nie? To piszę teraz. A oto kilka z nich:

Ładne, prawda?

Do następnego.