Zamiast "Włoskich Snów" Parczewska rzeczywistość

Dziś kolejny odcinek z serii Ina potrafi. Albo nie potrafi, tylko dobrze udaje, ale to już nie mnie oceniać. Wiosna idzie - chciałoby się rzec. Ciepło. Mokro. I brudno.

A ja kiedyś robiłam projekt na zaliczenie specjalizacji. Potrzebne mi były do niego zdjęcia mojego miasta. A że były potrzebne na już, a że była wiosna, noc i lało - to inna bajka.

Zatem macie. Małe, wschodnie, mokre i nie do końca czyste miasto:

Parczewski dworzec PKS.

Nie dajcie się zwieść. To też PKS, tylko ładniej pokazany.

Jedno z moich ulubionych. Przystanek widmo.

I kwitnące krzuny pod blokami. Zieleń w mieście wszak być musi, prawda?

Park miejski. Widzę go codziennie, gdyż pracuję obok.

I ostatnie. Choć już z innej wyprawy. To fotka z szukania wiosny. Wiosna znaleziona, jak widać. Co najwyżej wiosenne roztopy. Ale w sumie ją lubię. No i może niech będzie trochę światła dla odmiany.

I co więcej? Chyba dziś już nic. Mam tylko nadzieję, że się podobało.
Jeszcze kiedys odgrzebię swoje stare rzeczy.

Ina